Italië-foto's {1/6}: Heidelberg, Pozzolengo en omgeving

Heidelberg (Duitsland)

Op zaterdag 19 juli namen mijn schoonmoeder en haar vriend ons mee voor een reis van 11 dagen met de auto naar Italië, in de buurt van het Gardameer. We begonnen onze ‘roadtrip’-reis in het pittoreske Heidelberg in Duitsland. Het was er zó warm dat we de hele dag door de winkels in vluchtten voor de airco. Geen straf voor mij!

Dit is het slot van Heidelberg. Je kan de klim ernaartoe maken, maar door de abnormaal hoge temperaturen hebben we dat maar niet gedaan.

De rest van de dag heb ik amper foto's genomen, omdat we die voornamelijk hebben gevuld met alle winkeltjes in de hoofdstraat doen.

Dit is ons hotel, Schloss Lehen. Hier kwamen we 's avonds aan en zouden we één nacht blijven. Voor het hotel zie je mijn schoonmoeder en haar vriend. Je hebt echt het gevoel dat je in een kasteel slaapt. Met krakende houten vloeren, zware gordijnen en harnassen in de gang.

‘s Avonds eten in de tuin van het hotel. Extra happy met zo’n hele vakantie voor ons!

Dit was ons voorgerecht. Een stukje zeeduivel met paprikasalsa. Het hoofdgerecht – steak met Spätzle en groentjes – was helaas iets minder fotogeniek.

Pozzolengo en omgeving (Italië)

Na vele uren in de auto te hebben doorgebracht, komen we zaterdagavond aan in Pozzolengo, joepie! Hier gaan we een weekje blijven. Pozzolengo is een kleine gemeente in de provincie Brescia, regio Lombardije.

We verblijven in hotel Chervò, een enorm groot golfcomplex. Mijn schoonmoeder en haar vriend hebben er een kamer, wij een appartementje.

Dit is het clubhuis dat bij het hotel hoort. Hier hebben we 's avonds vaak genoten van een viergangenmenu, dat zat immers in de prijs inbegrepen. De eerste avond bestelden mijn vriend en ik ‘palombo’. Aan de uitleg erbij dachten we dat we iets van vlees hadden besteld, maar het bleek hondshaai te zijn. Niet erg! Was erg lekker en leuk om eens te hebben gegeten.

Het domein waar we verblijven, deed vroeger dienst als klooster. Een overblijfsel daarvan is dit schattige kapelletje. Daar kwamen we altijd voorbij als we op weg waren naar ‘ons’ zwembad.

Naast het zwembad lezen en er af en toe ingaan om af te koelen, wat een heerlijkheid! Ik heb bijna drie boeken uitgelezen op reis, heel veel bladzijden daarvan natuurlijk in de auto.

Deze twee hebben drie dagen grotendeels doorgebracht op het golfterrein. Eén dagje zijn wij meegegaan. Heel leuk, dat golfen…

…vooral als je in zo’n karretje mag rijden! Kijk eens hoe blij ik ben. Die karretjes kunnen ongeveer 10 km/u en ik vond ze hilarisch. We konden er nét wandelaars mee voorbijsteken.

Overal op het domein zagen we deze diertjes. Ik denk dat het hagedisjes zijn.

Deze foto is genomen in een dorpje in de buurt: Castellaro Lagusello. Authentieker dan dit wordt het niet. Je zag er geen enkele toerist en ook geen auto's, alleen Italiaanse gepensioneerden die in groepjes op straat stonden te praten met heel veel gebaren erbij. En deze lapjeskat.

De San Martinotoren. Hier reden we elke dag voorbij toen we terugkwamen van een uitstap. Hij lag vlak bij ons hotel. Een handig oriëntatiepunt. Elke keer dat we er voorbijreden, zei mijn vriend als een echte gids: ‘Rechts zien we de Martinotoren. Hier werd het allereerste broodje martino gemaakt.’

Mooi uitzicht in de buurt van de toren!

Van ietsje dichter op de foto gezet. Ik houd van de kleuren in dit beeld!

Een schilderachtig kerkje in de buurt van de San Martinotoren.

Kijk nu, die gordijn lijkt wel geschilderd! En ook wel: net een spookhuis dat je binnengaat…

Nog nooit gezien: een kerk vol schedels en botten. Zoals je op de plakkaat kan lezen, staat deze kerk in het teken van de soldaten uit de Savoie die gesneuveld zijn voor het vaderland.