Doorgaan naar hoofdcontent

Recept Gino’s Pasta: linguine allo zafferano

Gino D’Acampo noemt dit ‘een soort kruising tussen Engelse en Italiaanse carbonarasaus, maar dan met een speciale insteek’. Er wordt inderdaad room gebruikt, waar ze in Italië volgens mij nét niet de doodstraf voor uitdelen. En de speciale insteek is natuurlijk de saffraan. Daarmee heb ik meteen ook nog één van m’n voornemens vervuld, namelijk: koken met ingrediënten die ik nog nooit heb gebruikt.

Ook anders dan anders is dat er hier hesp in plaats van spek wordt gebruikt. Iets dat ik sowieso meer ga doen. Qua smaak doen gebakken hespenblokjes wat mij betreft niet onder voor spekjes. Maar het verschil in calorieën is wel spectaculair!

Ik heb – buiten de hoeveelheden – trouwens niets veranderd aan het recept. Ik zou niet durven, Gino is mijn pastaheld.

Wat heb je nodig (4 personen)?
  • 30 g boter, liefst gezouten
  • 150 g gekookte ham, in dunne reepjes
  • Plukje saffraandraadjes
  • 2 ½ dl slagroom
  • 500 g linguine (Hoewel veel kookboeken deze maat hanteren, vind ik een halve kilo pasta veel voor vier. Ik gebruik steeds 160-180 g voor twee personen.)
  • 3 eidooiers (Ik nam 2 eidooiers. De hoeveelheden van de andere ingrediënten deelde ik wel gewoon door twee.)
  • 60 g versgeraspte pecorino
  • Zout en peper naar smaak
Wat moet je doen?

1. Verhit de boter in een kleine koekenpan en bak de hamreepjes hierin 2 minuten op halfhoog vuur. Neem de pan van het vuur.

2. Doe de saffraan in een middelgrote pan en voeg 4 eetlepels water toe. Breng dit aan de kook en neem de pan van het vuur. Laat het saffraanwater 5 minuten trekken.

3. Schenk de room in de pan met saffraanwater en verwarm hem tot het kookpunt. Voeg de hamreepjes toe en laat de roomsaus op laag vuur 3 minuten trekken. Voeg wat zout en peper toe en neem de pan van het vuur.

4. Kook intussen de pasta beetgaar in een grote pan met licht gezouten kokend water. Giet hem af en doe hem in de pan met saffraansaus.

5. Zet de pan weer op laag vuur, voeg de eidooiers toe en schep de pasta en saus hier 10 seconden mee om, zodat de eidooiers gaar worden door de warmte.

6. Schep de pasta op vier borden, strooi er wat geraspte pecorino over en serveer hem direct.



PS Die vingers zijn van m’n liefje en het bord is dat ook. Dat zie je aan de hoeveelheid kaas.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Kalkoenstoofvlees met kriekbier

Dit maakte ik met kerst bij m’n mama, maar ik vergat het simpelweg te bloggen. Aangezien volgende week de Vasten beginnen (wat voor mij betekent: Dagen Zonder Vlees), krijg je het receptje nu nog van mij. Je hebt nog een week de tijd om dit te maken. Ren maar snel naar de winkel, want het is de moeite! Stoofvlees maak je meestal niet voor twee, hé. Dit recept is voor een hele pot, genoeg voor zes personen. Of voor meerdere dagen met minder personen. Wat heb je nodig (6 personen)? 1,2 kg kalkoenstoofvlees 6 rode uien 6 teentjes knoflook 3 el lichte cassonade ( Kinnekessuiker .) 6 el rode wijnazijn 4 el maïzena 2 x 25 cl kriekbier 500 ml kippenbouillon 3 sneetjes peperkoek Mosterd 3 takjes verse tijm 3 blaadjes verse of gedroogde laurier Stoofvleeskruiden Peper & zout Bakboter Wat moet je doen? 1. Smelt een klont bakboter in een stoofpot en bak er het kalkoenstoofvlees in aan. Zorg ervoor dat het vlees niet op elkaar ligt, anders stooft het in

Kerstrecept: Varkenshaasje met druivensaus

Koken in een andere keuken dan de mijne, ik doe dat niet zo graag. Je weet niets staan. Je kan je eigen vertrouwde gerief niet gebruiken. En het ergst van al: je moet koken op een vreemd vuur. Soms heb je echter geen keuze. Op kerstavond bij de familie van je lief bijvoorbeeld. Normaal ben ik zen in de keuken, maar het kerstmaal – nu ja, het kersthoofdgerecht – voor zeven man bereiden op een vreemd vuur, dat bezorgt mij toch een beetje zenuwen. Zeker als het zo’n vuur is zonder vuur, een inductiekookplaat. *insert evil music* Ik zie graag een vlam. Ik heb voeling met een vlam. Ik weet precies hoe groot mijn vlam moet zijn om witloof te stoven. Bijvoorbeeld. Wat ik echter niet weet, is welke nummer ik daarvoor moet kiezen. Het witloof dat mijn kerstgerecht vergezelde, was dan ook niet hoe ik het wilde hebben. Ik hou van stronkjes die intact blijven, mooi gekarameliseerd zijn en hier en daar een bruin kleurtje hebben. Zeker op kerstavond. Maar Merlot zegt dat ik moet stoppen

Review kookboek Gino’s Pasta – Gino D’Acampo

Wanneer deze review online komt, zit ik nog onder de zuiderse zon te genieten van het beste wat Italië te bieden heeft. Daarom vond ik het wel toepasselijk om deze keer mijn favoriete Italiaanse kookboek te reviewen. Een boek vol pasta’s, mijn nummer één favoriete gerecht! Ik kocht Gino’s Pasta in 2011 op de Boekenbeurs. Toen ik het toonde aan vrienden en familie dachten ze allemaal dat ik het voor de looks van de schrijver had gekocht. Heel eerlijk? Neen! Hij doet mij zelfs niets eens iets. Ik vermeld dit er maar bij zodat je weet dat mijn lovende woorden helemaal niets met den Gino te maken hebben. Dit is gewoon één van die zeldzame kookboeken waaruit je letterlijk àlles zou willen maken. Indeling & inhoud Zoals wel meer kookboeken, begint ook dit met een korte inleiding van de auteur. Daarna volgen enkele bladzijden geschreven door voedingsdeskundige Juliette Kellow. Zij legt uit waarom pasta best past binnen een evenwichtig eetpatroon. Veel mensen hebben schri