The power of the blog

Vorige week donderdag stond ik twee t-shirts met opschrift I’m too busy... Read my blog en een panterbroek af te rekenen bij Coolcat, een winkel waar ik nog nooit ben geweest. Dat kwam omdat ik de avond daarvoor de t-shirts in kwestie had zien voorbijkomen bij Serena van Beautylab. En naar een leuke panterbroek was ik gewoon al eventjes op zoek.

Een paar dagen eerder kwam ik bij Standaard Boekhandel Jamie in 15 minuten tegen. Zonder aarzelen nam ik het mee naar de kassa. Het feit dat ik het niet kon inkijken omdat er een plastiekje omheen zat, maakte me helemaal niets uit. Cynthia van Miss Lipgloss is immers altijd superenthousiast over het kookboek.

Die twee aankopen zetten me aan het denken: heb ik eigenlijk nog al dingen gekocht gewoon omdat blogsters er iets over schrijven?

De romans De waarheid over de zaak Harry Quebert van Joël Dicker en De kraamhulp van Esther Verhoef kocht ik dankzij Cynthia’s lovende woorden. Ook Eau Précieuse, het miscellair renigingswater van Garnier en het Naked-palette van Urban Decay heb ik aan haar te danken. Bovendien ben ik door Cynthia gefascineerd door rood ombre haar en staan de Clarks desert boots in de kleur ‘wheat’ momenteel hoog op m’n wishlist.

De Catrice highlighter van de Urban Baroque-collectie en de lipstick van diezelfde collectie in de kleur ‘Elisabeth’ kocht ik na een positieve review van Vera, net als het nagellakje ‘Lemon Meringue’ van L’Oréal.

En Breaking Bad prijkt dan weer in mijn dvd-collectie omdat het Teske’s favoriete serie is. Nog door Teske kriebelt het om eens een crop top te introduceren in mijn kledingkast.

Dan is er natuurlijk ook nog Mascha, wier boek Happy Life ik van plan ben te kopen zo gauw ik het tegenkom in België. Door haar ben ik er ook van overtuigd dat mijn leven niet compleet is vooraleer ik de blush ‘Orgasm’ en de highlighter ‘Albatross’ van NARS aan mijn collectie heb kunnen toevoegen.

En dan vergeet ik sowieso nog 101 dingen. Er is duidelijk maar één conclusie mogelijk: ik ben absoluut niet opgewassen tegen the power of the blog.

En jij? Laat jij je weleens beïnvloeden door blogs? Wat kocht jij/wil jij kopen omdat je het tegenkwam op een blog? En welke blog was dat dan?

Reacties

Populaire posts van deze blog

Kalkoenstoofvlees met kriekbier

Dit maakte ik met kerst bij m’n mama, maar ik vergat het simpelweg te bloggen. Aangezien volgende week de Vasten beginnen (wat voor mij betekent: Dagen Zonder Vlees), krijg je het receptje nu nog van mij. Je hebt nog een week de tijd om dit te maken. Ren maar snel naar de winkel, want het is de moeite! Stoofvlees maak je meestal niet voor twee, hé. Dit recept is voor een hele pot, genoeg voor zes personen. Of voor meerdere dagen met minder personen. Wat heb je nodig (6 personen)? 1,2 kg kalkoenstoofvlees 6 rode uien 6 teentjes knoflook 3 el lichte cassonade ( Kinnekessuiker .) 6 el rode wijnazijn 4 el maïzena 2 x 25 cl kriekbier 500 ml kippenbouillon 3 sneetjes peperkoek Mosterd 3 takjes verse tijm 3 blaadjes verse of gedroogde laurier Stoofvleeskruiden Peper & zout Bakboter Wat moet je doen? 1. Smelt een klont bakboter in een stoofpot en bak er het kalkoenstoofvlees in aan. Zorg ervoor dat het vlees niet op elkaar ligt, anders stooft het in

Klik om verder te gaan

Kerstrecept: Varkenshaasje met druivensaus

Koken in een andere keuken dan de mijne, ik doe dat niet zo graag. Je weet niets staan. Je kan je eigen vertrouwde gerief niet gebruiken. En het ergst van al: je moet koken op een vreemd vuur. Soms heb je echter geen keuze. Op kerstavond bij de familie van je lief bijvoorbeeld. Normaal ben ik zen in de keuken, maar het kerstmaal – nu ja, het kersthoofdgerecht – voor zeven man bereiden op een vreemd vuur, dat bezorgt mij toch een beetje zenuwen. Zeker als het zo’n vuur is zonder vuur, een inductiekookplaat. *insert evil music* Ik zie graag een vlam. Ik heb voeling met een vlam. Ik weet precies hoe groot mijn vlam moet zijn om witloof te stoven. Bijvoorbeeld. Wat ik echter niet weet, is welke nummer ik daarvoor moet kiezen. Het witloof dat mijn kerstgerecht vergezelde, was dan ook niet hoe ik het wilde hebben. Ik hou van stronkjes die intact blijven, mooi gekarameliseerd zijn en hier en daar een bruin kleurtje hebben. Zeker op kerstavond. Maar Merlot zegt dat ik moet stoppen

Klik om verder te gaan

Review kookboek Gino’s Pasta – Gino D’Acampo

Wanneer deze review online komt, zit ik nog onder de zuiderse zon te genieten van het beste wat Italië te bieden heeft. Daarom vond ik het wel toepasselijk om deze keer mijn favoriete Italiaanse kookboek te reviewen. Een boek vol pasta’s, mijn nummer één favoriete gerecht! Ik kocht Gino’s Pasta in 2011 op de Boekenbeurs. Toen ik het toonde aan vrienden en familie dachten ze allemaal dat ik het voor de looks van de schrijver had gekocht. Heel eerlijk? Neen! Hij doet mij zelfs niets eens iets. Ik vermeld dit er maar bij zodat je weet dat mijn lovende woorden helemaal niets met den Gino te maken hebben. Dit is gewoon één van die zeldzame kookboeken waaruit je letterlijk àlles zou willen maken. Indeling & inhoud Zoals wel meer kookboeken, begint ook dit met een korte inleiding van de auteur. Daarna volgen enkele bladzijden geschreven door voedingsdeskundige Juliette Kellow. Zij legt uit waarom pasta best past binnen een evenwichtig eetpatroon. Veel mensen hebben schri

Klik om verder te gaan

aMuse Rouge

Zoeken in deze blog