Doorgaan naar hoofdcontent

Listography 1: vreemde smaakcombinaties

Omdat lijstjes leuk zijn, post ik er vanaf nu regelmatig eentje op m’n blog. Het lijstje van vandaag is er eentje met vreemde smaakcombinaties die ik lekker vond. Van sommige houd ik nog steeds, andere begrijp ik nu zelf echt niet meer…



1. Salami met confituur/choco
Voor alle duidelijkheid: hiermee bedoel ik salami met confituur of salami met choco, hé. Volgens mij zijn deze twee combinaties trouwens niet zó vreemd, al ben ik misschien niet echt in staat om daarover te oordelen, aangezien mijn moeder deze combinaties ook eet sinds zolang ik me kan herinneren. Confituur is trouwens ook lekker met hesp, maar volgens mij is die combo echt wel normaal. Toch?

2. Omelet met confituur/choco
Volgens mij is dit iets ongewoner dan de salami. Maar ja, wat kan ik zeggen? Het is echt lekker! Ook hier geldt weer: ofwel met confituur ofwel met choco hé. Ik ben niet helemààl gek.

3. Kibbeling met zure saus en chocola met advocaat
Ik besefte pas hoe raar deze combinatie eigenlijk is toen ik het gezicht van mijn vriend zag wanneer ik een tijdje geleden bij mijn moeder in de kast een reep chocola met advocaat vond en spontaan uitriep: ‘oooh, dit is superlekker met kibbeling en zure saus’. Mijn moeder knikte bevestigend. Mijn vriend trok een ‘what-did-I-get-myself-into’-gezicht.

4. Toastjes met cocktailsaus en mayonaise
Hiermee ben ik dik groot geworden. Ik heb tonnen toastjes met mayonaise en cocktailsaus besmeerd. Beide sausjes óver elkaar trouwens. En neen, geen idee waarom die extra mayo… Dit is jaren mijn standaard middagmaal geweest. Geen wonder dat ik een dikkerdje was. (Al hadden de talloze diepvriespizza’s daar vast ook iets mee te maken. En de cola die ik met Pringles-chipjes in mijn mond schepte.)

5. Makreel in tomatensaus met azijn en mayonaise
Ken je zo van die makreeltjes in blik? Die bedoel ik! Ik mengde daar een beetje azijn onder, besmeerde een geroosterde witte boterham met mayonaise en legde daar wat van de zure vis in tomatensaus op. Ik kan mij de smaak nog zo herinneren, en hoewel het echt niet slecht smaakt, zou ik het nu niet meer doen. Het is gewoon te vreemd.

6. Brood met banaan en gerookte ham
Dit is er eigenlijk nog eentje waarover ik twijfel of het wel zo raar is. Doet nog iemand dit?

7. Hotdog met confituur en mayonaise
Yes, really. Hoewel ik er nu op slag misselijk van word, heb ik dit vaak gegeten. Eén hotdog met mosterd & ketchup en één met mayonaise & confituur. Ugh.

Van welke vreemde smakencombinaties hield of houd jij? Is er eentje uit mijn lijstje die jij ook weleens hebt geprobeerd?

Reacties

Populaire posts van deze blog

Kalkoenstoofvlees met kriekbier

Dit maakte ik met kerst bij m’n mama, maar ik vergat het simpelweg te bloggen. Aangezien volgende week de Vasten beginnen (wat voor mij betekent: Dagen Zonder Vlees), krijg je het receptje nu nog van mij. Je hebt nog een week de tijd om dit te maken. Ren maar snel naar de winkel, want het is de moeite! Stoofvlees maak je meestal niet voor twee, hé. Dit recept is voor een hele pot, genoeg voor zes personen. Of voor meerdere dagen met minder personen. Wat heb je nodig (6 personen)? 1,2 kg kalkoenstoofvlees 6 rode uien 6 teentjes knoflook 3 el lichte cassonade ( Kinnekessuiker .) 6 el rode wijnazijn 4 el maïzena 2 x 25 cl kriekbier 500 ml kippenbouillon 3 sneetjes peperkoek Mosterd 3 takjes verse tijm 3 blaadjes verse of gedroogde laurier Stoofvleeskruiden Peper & zout Bakboter Wat moet je doen? 1. Smelt een klont bakboter in een stoofpot en bak er het kalkoenstoofvlees in aan. Zorg ervoor dat het vlees niet op elkaar ligt, anders stooft het in

Kerstrecept: Varkenshaasje met druivensaus

Koken in een andere keuken dan de mijne, ik doe dat niet zo graag. Je weet niets staan. Je kan je eigen vertrouwde gerief niet gebruiken. En het ergst van al: je moet koken op een vreemd vuur. Soms heb je echter geen keuze. Op kerstavond bij de familie van je lief bijvoorbeeld. Normaal ben ik zen in de keuken, maar het kerstmaal – nu ja, het kersthoofdgerecht – voor zeven man bereiden op een vreemd vuur, dat bezorgt mij toch een beetje zenuwen. Zeker als het zo’n vuur is zonder vuur, een inductiekookplaat. *insert evil music* Ik zie graag een vlam. Ik heb voeling met een vlam. Ik weet precies hoe groot mijn vlam moet zijn om witloof te stoven. Bijvoorbeeld. Wat ik echter niet weet, is welke nummer ik daarvoor moet kiezen. Het witloof dat mijn kerstgerecht vergezelde, was dan ook niet hoe ik het wilde hebben. Ik hou van stronkjes die intact blijven, mooi gekarameliseerd zijn en hier en daar een bruin kleurtje hebben. Zeker op kerstavond. Maar Merlot zegt dat ik moet stoppen

Review kookboek Gino’s Pasta – Gino D’Acampo

Wanneer deze review online komt, zit ik nog onder de zuiderse zon te genieten van het beste wat Italië te bieden heeft. Daarom vond ik het wel toepasselijk om deze keer mijn favoriete Italiaanse kookboek te reviewen. Een boek vol pasta’s, mijn nummer één favoriete gerecht! Ik kocht Gino’s Pasta in 2011 op de Boekenbeurs. Toen ik het toonde aan vrienden en familie dachten ze allemaal dat ik het voor de looks van de schrijver had gekocht. Heel eerlijk? Neen! Hij doet mij zelfs niets eens iets. Ik vermeld dit er maar bij zodat je weet dat mijn lovende woorden helemaal niets met den Gino te maken hebben. Dit is gewoon één van die zeldzame kookboeken waaruit je letterlijk àlles zou willen maken. Indeling & inhoud Zoals wel meer kookboeken, begint ook dit met een korte inleiding van de auteur. Daarna volgen enkele bladzijden geschreven door voedingsdeskundige Juliette Kellow. Zij legt uit waarom pasta best past binnen een evenwichtig eetpatroon. Veel mensen hebben schri