Doorgaan naar hoofdcontent

Wat is alkalisch eten?

Mijn uitleg is gebaseerd op het theoretische gedeelte van het kookboek Honestly Healthy van Natasha Corrett en Vicky Edgson. Morgen komt een review online van het kookboek zelf, maar eerst wil ik even de theorie van alkalisch eten uitleggen. Daarop zijn de recepten in het kookboek namelijk gebaseerd. Ik vind het een heel fascinerend denkpatroon en raak er hoe langer hoe meer voor gewonnen.


De basis is basisch

Bij een alkalisch eetpatroon wordt rekening gehouden met de zuurtegraad (pH-waarde) van voedsel. De pH-waarde van bloed ligt tussen 7,35 en 7,45. De pH-waarde van alle voeding en drank ligt tussen 3 en 9. Voedsel met een lage pH-waarde is zuurvormend, voedsel met een hoge pH-waarde is alkalisch (ook wel ‘basisch’ genoemd). Uit de pH-waarde van het bloed wordt wel duidelijk dat de mens meer nood heeft aan alkalische dan aan zuurvormende voeding.

Zuurvormende voeding vraagt ontzettend veel van het lichaam. Het lichaam moet op volle toeren draaien op zichzelf basisch te houden. De nieren en de lever kunnen die voeding zelfs niet alleen afbreken, ze hebben hulp nodig van mineralen als calcium en magnesium. Wanneer je (te) veel zuurvormende voeding eet, kan je dan ook last hebben van een opgeblazen gevoel, gasvorming, indigestie of maagzuur.

Het is voor het lichaam veel makkelijker om alkalisch eten te verteren. Bovendien is een alkalisch eetpatroon beter voor de concentratie en het geheugen. Je voelt je energieker en lichter (letterlijk en figuurlijk) en je raakt ’s avonds makkelijker in slaap.


Citroenen zijn niet zuur

Er zijn twee soorten alkalisch voedsel. De eerste soort is het ‘echte’ alkalische voedsel, dat uit zichzelf een hoge pH-waarde heeft. De tweede soort is het alkalivormend voedsel. Dat wordt pas alkalisch wanneer het in contact komt met de verteringssappen in de mond, de maag en de dunne darm. Hoe raar het ook klinkt, een voorbeeld van alkalivormend voedsel is citrusfruit. Citroenen zijn niet zuur maar alkalisch.

Lichaam ♥ veggies

Over het algemeen geldt dat vegetarisch eten alkalisch is (groenten, fruit, noten, zaden, peulvruchten, volkoren granen…) en dierlijk voedsel zuurvormend (dierlijke producten, gefermenteerde voedingsmiddelen, cafeïne, bewerkt en gebakken voedsel…).


Hoe eet je alkalisch?

Door op zoek te gaan naar een goede alkalische balans tussen de drie soorten voedingsstoffen die ons lichaam nodig heeft: koolhydraten, eiwitten en vetten. Maar daarvoor heb je eerst wat meer uitleg nodig. Welke soorten koolhydraten, eiwitten en vetten zijn er? En welke van die soorten zijn alkalisch of net zuurvormend?

1. Koolhydraten

Met koolhydraten worden granen, groenten en fruit bedoeld. Die worden door het lichaam omgezet in glucose. Die glucose wordt ofwel meteen omgezet in energie – fysiek of mentaal (concentratie) – ofwel wordt ze opgeslagen in de spieren en de lever tot je ze nodig hebt. Het hongergevoel is eigenlijk een signaal van het lichaam dat de glucosevoorraad bijna op is.

Granen (gerst, boekweit, gierst, haver, quinoa, rijst, rogge) barsten van de B-vitaminen en van de essentiële mineralen. Die B-vitaminen zijn ontzettend belangrijk voor de energieproductie, de essentiële mineralen voor de hartwerking, ademhaling, stofwisseling, lichaamsopbouw, het lichaamsherstel en het immuunsysteem. Wanneer je geen granen eet, spreekt het lichaam de eigen vetreserves en het spierweefsel aan, waardoor je afvalt. Maar doordat granen essentieel zijn voor het lichaam, schrap je ze best niet te lang uit je menu!

Groenten zitten boordevol voedingsstoffen die ze uit de grond halen. En groentjes die boven de grond groeien, ‘slurpen’ nog eens extra zonne-energie op. Daardoor zitten alle groenten tjokvol antioxidanten (die de cellen beschermen) en mineralen (die de weerstand versterken). Bovendien barsten groene groenten van de chlorofyl, één van de meest alkalische voedingsstoffen die bestaan.

2. Eiwitten

Eiwitten worden afgebroken tot aminozuren. Er zijn acht essentiële aminozuren voor de mens. Die zitten allemaal in dierlijke producten, wat op zich pleit voor een niet-vegetarisch eetpatroon. Maar… er is een maar! Doordat dierlijke producten zuurvormend zijn, duurt het ontzettend lang voor ons lichaam om ze af te breken. Ze zijn dus lang ‘onderweg’ in het spijsverteringskanaal, waar ze vaak beginnen te rotten en afvalstoffen produceren die giftig en uitputtend zijn, en zorgen voor een opgeblazen gevoel.

Een veel beter alternatief zijn daarom plantaardige eiwitten. Die zitten in alles wat groeit uit een zaadje: bonen, noten, zaden, peulvruchten, sojaproducten… Waar je wel op moet letten, is dat je genoeg afwisselt zodat je alle acht essentiële aminozuren (voldoende) binnenkrijgt. Edamame (sojabonen) en spirulina (een zoutwateralg, je kan het ‘eten’ in pil- of poedervorm) bevatten net als dierlijke producten alle acht essentiële aminozuren. In een vegetarisch eetpatroon is het dus een heel goed idee om die twee regelmatig op het menu te zetten.

3. Vetten

Er zijn twee soorten vetten: essentiële vetzuren (vetten die goed voor je zijn) en verzadigde vetzuren (vetten die slecht voor je zijn).

De essentiële vetzuren – de bekende omega-3, -6, -9 en -12 ondersteunen het zenuwstelsel en verbeteren het geheugen, de concentratie en alertheid. Essentiële vetzuren zijn bovendien ontstekingsremmend. Als je nagaat dat 75% van de hersenen is opgebouwd uit essentiële vetzuren, begrijp je wel hoe belangrijk die zijn. Oók voor de vetlaag trouwens. Essentiële vetzuren houden de cellen soepel, waardoor je minder (snel) last krijgt van rimpels of een droge huid. Essentiële vetzuren zitten onder andere in noten en zaden en de oliën ervan (zonnebloem-, pompoenzaad-, macademia-, walnoot- en hazelnootolie, maar ook olijfolie en kokosolie).

De verzadigde vetzuren – die slecht voor je zijn – zijn daarentegen volop aanwezig in dierlijke producten. Die zijn bovendien ontstekingsbevorderend en werken dus ziektes in de hand.


Het beste is dus om voedingspatroon op te bouwen uit koolhydraten, eiwitten en vetten die zoveel mogelijk alkalisch zijn. Verminder zuurvormende voeding (dierlijke producten) of breng – wanneer je dat niet wil of kan – je alkalinegehalte in balans door zuurvormende voeding te combineren met heel erg alkalische voeding (voedsel met een zo hoog mogelijke pH-waarde).

In het boek Honestly Healthy – waarvan morgen een review online komt – vind je veel goede voorbeelden van alkalische recepten en een heel uitgebreid overzicht van de pH-waarden van verschillende etenswaren.

Reacties

  1. Een vaatwasblokje is ook alkalisch....

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hier moet iemand hoog nodig een lesje scheikunde voor beginners volgen...

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Kalkoenstoofvlees met kriekbier

Dit maakte ik met kerst bij m’n mama, maar ik vergat het simpelweg te bloggen. Aangezien volgende week de Vasten beginnen (wat voor mij betekent: Dagen Zonder Vlees), krijg je het receptje nu nog van mij. Je hebt nog een week de tijd om dit te maken. Ren maar snel naar de winkel, want het is de moeite! Stoofvlees maak je meestal niet voor twee, hé. Dit recept is voor een hele pot, genoeg voor zes personen. Of voor meerdere dagen met minder personen. Wat heb je nodig (6 personen)? 1,2 kg kalkoenstoofvlees 6 rode uien 6 teentjes knoflook 3 el lichte cassonade ( Kinnekessuiker .) 6 el rode wijnazijn 4 el maïzena 2 x 25 cl kriekbier 500 ml kippenbouillon 3 sneetjes peperkoek Mosterd 3 takjes verse tijm 3 blaadjes verse of gedroogde laurier Stoofvleeskruiden Peper & zout Bakboter Wat moet je doen? 1. Smelt een klont bakboter in een stoofpot en bak er het kalkoenstoofvlees in aan. Zorg ervoor dat het vlees niet op elkaar ligt, anders stooft het in

Kerstrecept: Varkenshaasje met druivensaus

Koken in een andere keuken dan de mijne, ik doe dat niet zo graag. Je weet niets staan. Je kan je eigen vertrouwde gerief niet gebruiken. En het ergst van al: je moet koken op een vreemd vuur. Soms heb je echter geen keuze. Op kerstavond bij de familie van je lief bijvoorbeeld. Normaal ben ik zen in de keuken, maar het kerstmaal – nu ja, het kersthoofdgerecht – voor zeven man bereiden op een vreemd vuur, dat bezorgt mij toch een beetje zenuwen. Zeker als het zo’n vuur is zonder vuur, een inductiekookplaat. *insert evil music* Ik zie graag een vlam. Ik heb voeling met een vlam. Ik weet precies hoe groot mijn vlam moet zijn om witloof te stoven. Bijvoorbeeld. Wat ik echter niet weet, is welke nummer ik daarvoor moet kiezen. Het witloof dat mijn kerstgerecht vergezelde, was dan ook niet hoe ik het wilde hebben. Ik hou van stronkjes die intact blijven, mooi gekarameliseerd zijn en hier en daar een bruin kleurtje hebben. Zeker op kerstavond. Maar Merlot zegt dat ik moet stoppen

Review kookboek Gino’s Pasta – Gino D’Acampo

Wanneer deze review online komt, zit ik nog onder de zuiderse zon te genieten van het beste wat Italië te bieden heeft. Daarom vond ik het wel toepasselijk om deze keer mijn favoriete Italiaanse kookboek te reviewen. Een boek vol pasta’s, mijn nummer één favoriete gerecht! Ik kocht Gino’s Pasta in 2011 op de Boekenbeurs. Toen ik het toonde aan vrienden en familie dachten ze allemaal dat ik het voor de looks van de schrijver had gekocht. Heel eerlijk? Neen! Hij doet mij zelfs niets eens iets. Ik vermeld dit er maar bij zodat je weet dat mijn lovende woorden helemaal niets met den Gino te maken hebben. Dit is gewoon één van die zeldzame kookboeken waaruit je letterlijk àlles zou willen maken. Indeling & inhoud Zoals wel meer kookboeken, begint ook dit met een korte inleiding van de auteur. Daarna volgen enkele bladzijden geschreven door voedingsdeskundige Juliette Kellow. Zij legt uit waarom pasta best past binnen een evenwichtig eetpatroon. Veel mensen hebben schri