Doorgaan naar hoofdcontent

Happy Challenge week 6: goede gewoontes

De Happy Challenge is een initiatief van medeblogsters KellyMarieke en Lisanne. Gedurende 10 weken geven zij elke week een opdracht of stellen zij een vraag die je op jouw eigen manier mag invullen of beantwoorden. Het kan heel waardevol en leuk zijn om na te denken over dingen waar je anders niet bij zou stilstaan, om te ‘moeten’ schrijven over een bepaald onderwerp en te kijken wat er uit je vingers stroomt, welke woorden je computerscherm vullen.

Dit is mijn invulling van de zesde opdracht: goede gewoontes
Deze week is het de bedoeling dat je jezelf in het zonnetje zet. In opdracht 4 en opdracht 5 lag de focus op verandering bij jezelf, maar uiteraard kan je op sommige vlakken maar beter blijven hoe je bent omdat dat al pretty damn perfect is.

How do I love thee me? Let me count the ways…

1. Ik ben een Spartaan.

Ik heb ontzettend veel zelfdiscipline op vlak van snoepen. Wanneer ik toegeef aan een zoete verleiding, is het omdat ik wíl toegeven. Omdat ik het mezelf toelaat. Ik heb een afspraak met mezelf om enkel in het weekend te ‘zondigen’, en enkel en alleen wanneer de zonde het 200% waard is. Daarmee bedoel ik dat het iets is wat ik écht graag lust (zei iemand chocolade?) en waar ik op dat moment écht zin in heb. Enkel wanneer ik positief kan antwoorden op die 3 vragen – Is het weekend? Lust ik het graag? Heb ik er echt zin in? – bezwijk ik voor de verleiding. Zonder schuldgevoel.


2. Ik eet heel gezond.

Ik ontbijt elke dag met havermout volgestouwd met superfoods als chiazaad, lijnzaad, hennepzaad, gojibessen, moerbeien… Ik eet elke dag twee tot vijf stukken fruit en kom ruimschoots aan mijn dagelijkse portie groenten. ’s Middags lunch ik altijd met zelfgemaakte soep met crackers erbij en ook bij mijn avondeten spelen groentjes altijd de hoofdrol.

3. Ik drink heel gezond.

(Bruis)water all the way. Nu ja, af en toe ook koffie en thee. Maar slechts heel zelden frisdrank. Sowieso hebben wij dat nooit in huis.

4. Ik heb oog voor detail.

Ik ben heel nauwkeurig en probeer alles wat ik doe zo goed mogelijk te doen. Sommige mensen zouden deze eigenschap perfectionistisch noemen en als negatief bekijken, maar ik ben er eigenlijk voornamelijk blij mee. Waarom zou je genoegen nemen met 80% als 100% haalbaar is?

5. Ik voel ontzettend mee.

Mijn inlevingsvermogen is overontwikkeld. Wanneer vriend(inn)en iets ergs meemaken, voelt het (bijna) net alsof ik dat zelf meemaak en probeer ik er ook alles aan te doen om de pijn van die persoon te verzachten.


Omdat ik hier nu wel genoeg gestoefd heb, wil ik ook een paar dingen opnoemen waarvan ik wou dat ze een goede gewoonte van me waren.

1. Voldoende drinken

Ik kom lang niet aan de aanbevolen 2,5 liter per dag. Ik heb gewoon zelden dorst. En wanneer dat dan toch eens gebeurt, is die na 2 slokken gelest.

2. Aan yoga doen.

Ik verkondig al maandenlang dat ik dit zo graag zou doen, dus waarom doe ik dat dan niet gewoon?

3. Ordelijk zijn.

Ik haat wanorde, maar toch ruim ik niet voldoende op. Ik wou dat ik in dat opzicht meer was zoals mijn mama. Bij haar krijgt rommel gewoon niet de kans om zich te verzamelen. Je bord staat er bij wijze van spreken al in de vaatwasser nog voor je je laatste hap hebt kunnen binnenslikken. Op die manier is je huis gewoon altijd ordelijk zonder dat het veel tijd kost. Helaas stel ik opruimen meestal zo lang uit dat ik er een hele dag mee bezig ben wanneer ik er toch eens aan begin.

Reacties

  1. Wat leuk om te lezen Veronique! En voor een groot deel ook herkenbaar :-)...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dat van dat afwassen herken ik. Voor de rest is het hier wel goed opgeruimd (bijna altijd). Maar wat een discipline wat betreft eten! Wow! Ik ben nu op dieet en zondig heel zelden heel matig. Net zoals jij eigenlijk en dat werkt echt! Voorlopig ben ik 4 kg kwijt. Ook dat van dat empatisch zijn, herken ik :) ... We lijken precies wel een beetje op elkaar als ik zo je blog lees ... Leuk!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Alle discipline die ik wel heb op vlak van eten, mankeer ik op vlak van huishouden. Gelukkig kuist mijn vriend wel regelmatig. ;-)

      Af en toe zondigen moet, vind ik. Jezelf alles ontzeggen hou je gewoon niet vol, en dan is het gevaar dat je echt een vreetperiode krijgt, want 'het is toch al om zeep'. Bovendien helpt het om ergens naar te kunnen uitkijken. 'Nu mag ik dat wel niet (van mezelf), maar over een paar dagen is het weekend en dan mag ik genieten van een stuk chocola', bijvoorbeeld. :-) Super dat je al 4 kg kwijt bent, goed bezig! :-)

      Bedankt voor je reactie toruwens!

      Verwijderen
  3. Leuke invulling van de opdracht! Ivm het meer drinken: ik heb dat probleem ook en moet nu echt wel meer drinken van de dokter. Ik heb heel vaak last van blaasontstekingen hierdoor en dat is deze zomer verdergetrokken naar mijn nieren (= een weekje met een nierontsteking in het ziekenhuis). Bij mij helpt het om drinken in mijn buurt te hebben staan, dan kijk ik er naar en weet ik: Hm, nog eens een slokje drinken. Nu drink ik op het werk ongeveer een liter water en thuis nog eens heel wat thee of koffie in de zetel.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Oei! Hier moet ik dan toch écht eens dringend werk van maken als ik jouw verhaal lees. Ik heb op m'n werk sowieso altijd een fles water naast me staan, maar zelfs dat helpt niet. Ik doe daaagen met een fles van 1,5 l. :-(

      Verwijderen
  4. Hierbij moet ik spontaan denken aan een zomer van een jaar of 10 geleden. We kwamen na een lange wandeling naar het Ringenhof bij jou thuis aan en je had "erg veel dorst". Ik verwachtte dat je een volledige flesje water zou leegdrinken, maar nee hoor, het bleef bij 2 slokken en je dorst was gelest. Ik denk dat we toen een uur in een deuk hebben gelegen. Ik moet er nog altijd om glimlachen nu. :)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Daaraan moest ik ook denken toen ik dat stukje neerschreef. ;-)

      Verwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Kalkoenstoofvlees met kriekbier

Dit maakte ik met kerst bij m’n mama, maar ik vergat het simpelweg te bloggen. Aangezien volgende week de Vasten beginnen (wat voor mij betekent: Dagen Zonder Vlees), krijg je het receptje nu nog van mij. Je hebt nog een week de tijd om dit te maken. Ren maar snel naar de winkel, want het is de moeite! Stoofvlees maak je meestal niet voor twee, hé. Dit recept is voor een hele pot, genoeg voor zes personen. Of voor meerdere dagen met minder personen. Wat heb je nodig (6 personen)? 1,2 kg kalkoenstoofvlees 6 rode uien 6 teentjes knoflook 3 el lichte cassonade ( Kinnekessuiker .) 6 el rode wijnazijn 4 el maïzena 2 x 25 cl kriekbier 500 ml kippenbouillon 3 sneetjes peperkoek Mosterd 3 takjes verse tijm 3 blaadjes verse of gedroogde laurier Stoofvleeskruiden Peper & zout Bakboter Wat moet je doen? 1. Smelt een klont bakboter in een stoofpot en bak er het kalkoenstoofvlees in aan. Zorg ervoor dat het vlees niet op elkaar ligt, anders stooft het in

Kerstrecept: Varkenshaasje met druivensaus

Koken in een andere keuken dan de mijne, ik doe dat niet zo graag. Je weet niets staan. Je kan je eigen vertrouwde gerief niet gebruiken. En het ergst van al: je moet koken op een vreemd vuur. Soms heb je echter geen keuze. Op kerstavond bij de familie van je lief bijvoorbeeld. Normaal ben ik zen in de keuken, maar het kerstmaal – nu ja, het kersthoofdgerecht – voor zeven man bereiden op een vreemd vuur, dat bezorgt mij toch een beetje zenuwen. Zeker als het zo’n vuur is zonder vuur, een inductiekookplaat. *insert evil music* Ik zie graag een vlam. Ik heb voeling met een vlam. Ik weet precies hoe groot mijn vlam moet zijn om witloof te stoven. Bijvoorbeeld. Wat ik echter niet weet, is welke nummer ik daarvoor moet kiezen. Het witloof dat mijn kerstgerecht vergezelde, was dan ook niet hoe ik het wilde hebben. Ik hou van stronkjes die intact blijven, mooi gekarameliseerd zijn en hier en daar een bruin kleurtje hebben. Zeker op kerstavond. Maar Merlot zegt dat ik moet stoppen

Review kookboek Gino’s Pasta – Gino D’Acampo

Wanneer deze review online komt, zit ik nog onder de zuiderse zon te genieten van het beste wat Italië te bieden heeft. Daarom vond ik het wel toepasselijk om deze keer mijn favoriete Italiaanse kookboek te reviewen. Een boek vol pasta’s, mijn nummer één favoriete gerecht! Ik kocht Gino’s Pasta in 2011 op de Boekenbeurs. Toen ik het toonde aan vrienden en familie dachten ze allemaal dat ik het voor de looks van de schrijver had gekocht. Heel eerlijk? Neen! Hij doet mij zelfs niets eens iets. Ik vermeld dit er maar bij zodat je weet dat mijn lovende woorden helemaal niets met den Gino te maken hebben. Dit is gewoon één van die zeldzame kookboeken waaruit je letterlijk àlles zou willen maken. Indeling & inhoud Zoals wel meer kookboeken, begint ook dit met een korte inleiding van de auteur. Daarna volgen enkele bladzijden geschreven door voedingsdeskundige Juliette Kellow. Zij legt uit waarom pasta best past binnen een evenwichtig eetpatroon. Veel mensen hebben schri