Doorgaan naar hoofdcontent

Ik hartje, ik hartje niet

Mijn allereerste ‘tag’. Van LilithDe bedoeling is dat je dingetjes opsomt waar jij van houdt en anderen doorgaans niet. En dingetjes waar jij niet van houdt en anderen doorgaans wel.

Oké, ze heeft me niet persoonlijk getagd, maar iedereen die blogt, mocht meedoen. En ik voldoe aan die voorwaarde, yay for me! Het is een leuke, dus doe gerust mee. In de commentaar of op jouw blog. Link er wel eventjes naar, zodat ik kan meelezen.

Bron: weheartit.com

Ik <3
  • Studeren, nadenken over welke kleurtjes ik ga gebruiken om een cursus te markeren, samenvattingen maken, tonnen theorie in m’n hoofd pompen, ik hou ervan!
  • In de supermarkt rondslenteren en alle producten in alle gangen bekijken. Collect & Go en consoorten, ik begrijp dat niet. Dan is alle pret af van het winkelen!
  • Lever. Als in: om op te eten. Niet dat het mijn lievelingseten is of ik het heel vaak op het menu zet, maar in tegenstelling tot veel mensen lùst ik het wel.
  • Spruitjes. Nooit begrepen waarom die massaal worden gemeden. Alle groentjes zijn vriendjes!
  • Series opnieuw en opnieuw bekijken. Ik grijp zelfs eerder naar series die ik al heb gezien dan naar series die ik nog niet heb gezien. Gewoon omdat ik dan zéker weet dat het goed is. Of zo.
  • De film Waterworld. Waarom is die zo gigantisch geflopt?
  • Ugg-achtige schoenen. Als mijn voeten het maar warm hebben in de winter, meer moet dat niet zijn.
  • Alleen thuis zijn. Niet altijd. Maar af en toe heb ik er zeker niets op tegen. Ik hoef niet altijd dingen te doen te hebben of mensen om me heen te hebben.
  • Dingen uit het hoofd leren. Gewoon zomaar. Zo kan ik te allen tijde alle staten van Amerika opsommen in alfabetische volgorde en ken ik de hele Dear Clarice-monoloog uit Hannibal vanbuiten.
  • Hondjes die aan m’n gezicht likken, absoluut niets op tegen. Mijn eigen hondje mocht zelfs van m’n ijsjes likken.
Ik <3 niet
  • Op nummer 1, zonder twijfel. Kaas. Bleh. Behalve mozzarella. En Grana Padano/Parmezaan. En halloumi (zopas ontdekt!). Maar ik maak vorderingen. Vroeger zou deze zin zijn gestopt na het woord ‘kaas’.
  • Frietjes van het frituur. Soms denk ik er zin in te hebben en verkeer ik in de illusie dat ze mij zullen smaken, maar ik vergis me altijd. Ik vind het te vettig, ik mis groentjes en ik kamp daarna àltijd met een enorm schuldgevoel.
  • De Keuken van Sofie. Haar vlees is nooit gaar en haar knoflook verbrandt altijd.
  • De kleur zwart sinds ik doorheb dat die kleur enkel wintertypes flatteert.
  • Foundation. Te vuil. Ik heb graag dat mijn washandje niet bruin ziet wanneer ik mijn gezicht ’s avonds was.
  • Pannenkoeken. Behalve bananenpannenkoekjes (met banaan en ei en verder niets.)
  • Taalfouten. Voor mij een reden om een boek opzij te leggen, hoe goed het verhaal ook is.
  • Naar de kapper gaan. Ik weet niet waarom niet. Maar ik beperk het tot het absolute minimum, als in 2 keer per jaar. Gelukkig ligt mijn haar uit zichzelf geweldig. Altijd.
  • Verjaren. Enkel de pakjes zijn leuk.
  • Uitlach-tv, genre audities van The Voice, Benidorm Bastards, Foute vrienden… Ik heb daarvoor veel te veel last van plaatsvervangende schaamte.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Kalkoenstoofvlees met kriekbier

Dit maakte ik met kerst bij m’n mama, maar ik vergat het simpelweg te bloggen. Aangezien volgende week de Vasten beginnen (wat voor mij betekent: Dagen Zonder Vlees), krijg je het receptje nu nog van mij. Je hebt nog een week de tijd om dit te maken. Ren maar snel naar de winkel, want het is de moeite! Stoofvlees maak je meestal niet voor twee, hé. Dit recept is voor een hele pot, genoeg voor zes personen. Of voor meerdere dagen met minder personen. Wat heb je nodig (6 personen)? 1,2 kg kalkoenstoofvlees 6 rode uien 6 teentjes knoflook 3 el lichte cassonade ( Kinnekessuiker .) 6 el rode wijnazijn 4 el maïzena 2 x 25 cl kriekbier 500 ml kippenbouillon 3 sneetjes peperkoek Mosterd 3 takjes verse tijm 3 blaadjes verse of gedroogde laurier Stoofvleeskruiden Peper & zout Bakboter Wat moet je doen? 1. Smelt een klont bakboter in een stoofpot en bak er het kalkoenstoofvlees in aan. Zorg ervoor dat het vlees niet op elkaar ligt, anders stooft het in

Kerstrecept: Varkenshaasje met druivensaus

Koken in een andere keuken dan de mijne, ik doe dat niet zo graag. Je weet niets staan. Je kan je eigen vertrouwde gerief niet gebruiken. En het ergst van al: je moet koken op een vreemd vuur. Soms heb je echter geen keuze. Op kerstavond bij de familie van je lief bijvoorbeeld. Normaal ben ik zen in de keuken, maar het kerstmaal – nu ja, het kersthoofdgerecht – voor zeven man bereiden op een vreemd vuur, dat bezorgt mij toch een beetje zenuwen. Zeker als het zo’n vuur is zonder vuur, een inductiekookplaat. *insert evil music* Ik zie graag een vlam. Ik heb voeling met een vlam. Ik weet precies hoe groot mijn vlam moet zijn om witloof te stoven. Bijvoorbeeld. Wat ik echter niet weet, is welke nummer ik daarvoor moet kiezen. Het witloof dat mijn kerstgerecht vergezelde, was dan ook niet hoe ik het wilde hebben. Ik hou van stronkjes die intact blijven, mooi gekarameliseerd zijn en hier en daar een bruin kleurtje hebben. Zeker op kerstavond. Maar Merlot zegt dat ik moet stoppen

Review kookboek Gino’s Pasta – Gino D’Acampo

Wanneer deze review online komt, zit ik nog onder de zuiderse zon te genieten van het beste wat Italië te bieden heeft. Daarom vond ik het wel toepasselijk om deze keer mijn favoriete Italiaanse kookboek te reviewen. Een boek vol pasta’s, mijn nummer één favoriete gerecht! Ik kocht Gino’s Pasta in 2011 op de Boekenbeurs. Toen ik het toonde aan vrienden en familie dachten ze allemaal dat ik het voor de looks van de schrijver had gekocht. Heel eerlijk? Neen! Hij doet mij zelfs niets eens iets. Ik vermeld dit er maar bij zodat je weet dat mijn lovende woorden helemaal niets met den Gino te maken hebben. Dit is gewoon één van die zeldzame kookboeken waaruit je letterlijk àlles zou willen maken. Indeling & inhoud Zoals wel meer kookboeken, begint ook dit met een korte inleiding van de auteur. Daarna volgen enkele bladzijden geschreven door voedingsdeskundige Juliette Kellow. Zij legt uit waarom pasta best past binnen een evenwichtig eetpatroon. Veel mensen hebben schri