Doorgaan naar hoofdcontent

Nancy (13-15 september 2013): un goût de revenez-y !

Toen ik in het vijfde leerjaar voor het eerst het zinnetje Fanfreluche est une poupée hoorde, werd ik op slag verliefd op la langue de l’amour. Sinds dat moment is de mooiste taal die bestaat niet meer uit mijn leven weg te denken. Twaalf jaar lang leerde ik elke dag de mooiste woorden kennen. Ik ontdekte met groeiende interesse de vele grammaticaregels en de talloze uitzonderingen op die regels die het Frans zo eigen maken. Ik ontwikkelde een taalgevoel dat me toeliet de grammatica een beetje te vergeten en automatisch toe te passen. En boeken schetsten een beeld van de Franse geschiedenis, de rijke literatuur en unieke eetcultuur.

Toch had ik nog nooit het échte Frankrijk gezien. Ik ben drie keer in Parijs geweest: een keer met school, een keer met Mer en een keer met Ecarlate en haar broer. Maar een hoofdstad geeft volgens mij nooit een goed beeld van de rest van het land. Dus dat telt niet echt mee. En ik ben een keer naar Lille geweest. Maar dat was een schoolreis van een dag, waarvan ik me enkel een kermis herinner. Dus dat telt zeker niet mee. Toen Gourmand en Maure een weekendje Nancy voorstelden met Merlot en mij, had ik eindelijk de kans om Frankrijk te ontdekken en réalité!

Ik wist niets van Nancy, maar dat vind ik vaak het leukste. Je helemaal onderdompelen in een stad, zonder verwachtingen, zonder planning, in leuk gezelschap en met een fototoestel. Enkel zo kan een plek je verrassen, overweldigen en helemaal inpalmen. En dat heeft Nancy zeker gedaan. De stad bleek één van de ongetwijfeld ontelbare verborgen parels te zijn die La Douce France rijk is. Frankrijk smaakt voor mij naar meer!

Plat du jour – Van maandag tot en met vrijdag kan je quasi overal in Nancy een plat du jour eten als lunch:
een warm gerecht tegen een extra voordelige prijs. Dit was een tongrolletje met ontzettend lekkere groentjes.


Tarte méringuée au fruits rouges – Ook dit hoorde bij de plat du jour: een gigantisch stuk meringuetaart met rode vruchten. Hier hebben we met vier van gegeten. Niemand had nog honger, maar het was te lekker om te laten staan.
Normaal redeneer ik absoluut niet zo, maar op reis ben ik ietsje minder streng voor mezelf.


Place Stanislas – De parel van Nancy. De inwoners vinden hun plein het mooiste van de wereld.
Ik heb lang nog niet alle pleinen van de wereld gezien, maar de Place Stanislas is terecht eentje om fier op te zijn
.
Indrukwekkend groot, mooi én proper.


Een prieeltje in een indrukwekkend groot park vol bomen die je nog nooit hebt gezien.

Ravioli met kreeft en coquilles – Volgens mijn ervaring is de Italiaanse keuken beter in Frankrijk dan in Italië…

Pizza Savoyarde – Dit is wat Gourmand had besteld: een pizza met aardappel, ham en kaas. Alle soorten fout, en waarschijnlijk ben ik 3 kg aangekomen van gewoon maar een hapje te proeven, maar het was o zo’n lekkere hap!

Merlot en Gourmand ’s nachts op de Place Stanislas.

De lantaarns werpen een ontzettend mooie gloed op het plein…
’s Nachts is de Place Stanislas nog meer adembenemend dan overdag.


Maure, Gourmand en ik op een rijtje. Het lijkt wel een klasfoto met één belachelijk enthousiaste leerling.

Hierop waren we aan het wachten: de lichtshow op het stadhuis. De show werd al een hele zomer lang
elke dag opgevoerd, en dit zou het laatste weekend zijn.


We dachten dat het spektakel om 22.15 uur zou beginnen, maar in het weekend bleek dat pas om 22.45 uur te zijn. Gelukkig was de lichtshow het wachten meer dan waard!

Het duurde een halfuur en verveelde geen seconde.

En zo eindigden de lichtshow en een mooie dag!

De volgende dag bezochten we een overdekte markt. Altijd één van mijn favoriete dingen op reis!

De vruchten links boven zijn mirabellen, een ontzettend populaire pruimsoort in Nancy. Ik zag ze overal!
Confituur van mirabellen, taart met mirabellen, mirabellen op siroop…


Fruit du dragon – Nog nooit in het echt gezien!

Merlot zei dat dit misschien een mooie bureaubladachtergrond kon zijn.

Vanaf dan moest ik uiteraard nog groentjes en fruitjes in close-up nemen.

Dit zijn radijsjes.

Wie kent alle soorten tomaten op deze foto?

In het land van de wijn, moet je druiven op foto zetten… vond ik.

De herfst is ook in Frankrijk aangekomen…

De. Beste. Moelleux. Ooit. Echt waar, ik spreek nu nog soms over die moelleux. Deze moelleux illustreert ook perfect waarnaar ik streef: alleen maar zondigen voor iets wat het 100% waard is. Wanneer iets zo extreem lekker is
en ik er zo ontzettend hard van geniet, heb ik geen schuldgevoel. Zelfs al waren dit waarschijnlijk 37.000 calorieën.


We bezochten het Musée des Beaux-Arts in Nancy. In het museum hangen honderden schilderijen, 
maar voor mij sprongen er twee uit. Toen we voor dit schilderij stonden, zochten Merlot en ik 
tevergeefs naar een spot die erop scheen. Indrukwekkende clair-obscur!

En dit was het andere schilderij dat mij om een of andere reden aansprak:
Les amoureux
van Émile Friant. In het echt lijkt dit wel een foto.

Mensen kijken op de Place Stanislas.

Magret de canard (eendenborst) – Ik had nog nooit eend besteld op restaurant. Lekker!
De Fransen houden duidelijk minstens evenveel van eten als de Belgen. Ça a un goût de revenez-y !

Reacties

  1. ik denk nu een recept te vinden met de beroemde Mirabelles de Nancy.
    Ik heb 2 jaar geleden ook mijn ogen uitgekeken in Nancy en vervolgens ergens iets gegeten: kip met mirabellen. Werkelijk verrukkelijk. Ik heb nu mirabellen en zoek het recept.

    groetjes, Riet

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Kalkoenstoofvlees met kriekbier

Dit maakte ik met kerst bij m’n mama, maar ik vergat het simpelweg te bloggen. Aangezien volgende week de Vasten beginnen (wat voor mij betekent: Dagen Zonder Vlees), krijg je het receptje nu nog van mij. Je hebt nog een week de tijd om dit te maken. Ren maar snel naar de winkel, want het is de moeite! Stoofvlees maak je meestal niet voor twee, hé. Dit recept is voor een hele pot, genoeg voor zes personen. Of voor meerdere dagen met minder personen. Wat heb je nodig (6 personen)? 1,2 kg kalkoenstoofvlees 6 rode uien 6 teentjes knoflook 3 el lichte cassonade ( Kinnekessuiker .) 6 el rode wijnazijn 4 el maïzena 2 x 25 cl kriekbier 500 ml kippenbouillon 3 sneetjes peperkoek Mosterd 3 takjes verse tijm 3 blaadjes verse of gedroogde laurier Stoofvleeskruiden Peper & zout Bakboter Wat moet je doen? 1. Smelt een klont bakboter in een stoofpot en bak er het kalkoenstoofvlees in aan. Zorg ervoor dat het vlees niet op elkaar ligt, anders stooft het in

Kerstrecept: Varkenshaasje met druivensaus

Koken in een andere keuken dan de mijne, ik doe dat niet zo graag. Je weet niets staan. Je kan je eigen vertrouwde gerief niet gebruiken. En het ergst van al: je moet koken op een vreemd vuur. Soms heb je echter geen keuze. Op kerstavond bij de familie van je lief bijvoorbeeld. Normaal ben ik zen in de keuken, maar het kerstmaal – nu ja, het kersthoofdgerecht – voor zeven man bereiden op een vreemd vuur, dat bezorgt mij toch een beetje zenuwen. Zeker als het zo’n vuur is zonder vuur, een inductiekookplaat. *insert evil music* Ik zie graag een vlam. Ik heb voeling met een vlam. Ik weet precies hoe groot mijn vlam moet zijn om witloof te stoven. Bijvoorbeeld. Wat ik echter niet weet, is welke nummer ik daarvoor moet kiezen. Het witloof dat mijn kerstgerecht vergezelde, was dan ook niet hoe ik het wilde hebben. Ik hou van stronkjes die intact blijven, mooi gekarameliseerd zijn en hier en daar een bruin kleurtje hebben. Zeker op kerstavond. Maar Merlot zegt dat ik moet stoppen

Review kookboek Gino’s Pasta – Gino D’Acampo

Wanneer deze review online komt, zit ik nog onder de zuiderse zon te genieten van het beste wat Italië te bieden heeft. Daarom vond ik het wel toepasselijk om deze keer mijn favoriete Italiaanse kookboek te reviewen. Een boek vol pasta’s, mijn nummer één favoriete gerecht! Ik kocht Gino’s Pasta in 2011 op de Boekenbeurs. Toen ik het toonde aan vrienden en familie dachten ze allemaal dat ik het voor de looks van de schrijver had gekocht. Heel eerlijk? Neen! Hij doet mij zelfs niets eens iets. Ik vermeld dit er maar bij zodat je weet dat mijn lovende woorden helemaal niets met den Gino te maken hebben. Dit is gewoon één van die zeldzame kookboeken waaruit je letterlijk àlles zou willen maken. Indeling & inhoud Zoals wel meer kookboeken, begint ook dit met een korte inleiding van de auteur. Daarna volgen enkele bladzijden geschreven door voedingsdeskundige Juliette Kellow. Zij legt uit waarom pasta best past binnen een evenwichtig eetpatroon. Veel mensen hebben schri