Doorgaan naar hoofdcontent

Weekmenu 27: Potatoes and wannabes

We aten nog eens patatjes, zelfs een keer of twee, en voor de eerste keer polenta, vermomd als puree.

Verder maakte ik deze week onze diepvries een beetje leger door er asperges, zalm, spaghettisaus, scampi’s, boontjes, tomaten, kip en kabeljauw uit te halen. Wij verwachten namelijk een nieuwe ijskast.

Er is wel degelijk een verband, hoor. Onze nieuwe ijskast is er eentje zonder ingebouwd diepvriesje, waardoor alles in onze grote diepvriezer in de kelder moet passen. Mission accomplished trouwens. Ik haalde er dan ook een halve groente- en dierentuin uit. Niet zo leuk voor de wannabe-vegetariër in mij, maar die sus ik volgende week wel weer een beetje.

We aten deze week niet alleen patatjes en wannabe-patatjes. We aten ook een superlekkere risotto.

WEEK 27: POTATOES AND WANNABES

Vrijdag 28 juni 2013
Zaterdag 29 juni 2013
Spaghetti vol verse groenten (overschot uit de diepvries)
Zondag 30 juni 2013
Spaghetti vol verse groenten (overschot uit de diepvries)
Maandag 1 juli 2013
Pasta diabolique
Dinsdag 2 juli 2013
Ovenpatatjes met boontjes en gemarineerde kip
Woensdag 3 juli 2013
Tomaten-champignonsoep
Fish pie met prei en dragon
Donderdag 4 juli 2013
Polenta met vogelnestjes


Risotto à la flamande – Of hoe je boter, citroensap, peterselie en ei
eens op een andere manier in je aspergegerecht kan verwerken.


Pasta diabolique – De versie van Jeroen Meus met – zoals steeds – wat aanpassingen.
Wegens gebrek aan room gebruikte ik melk voor de saus. Mijn lijn was blij en mijn smaakpapillen niet boos.

Ovenpatatjes met boontjes en gemarineerde kip – Sporadische kost in dit huis. Terwijl ik bij pasta, rijst, risotto, couscous, quinoa… perfect weet hoeveel ik moet maken, schil ik laat ik Merlot steevast te veel patatjes schillen.
Ik vraag me af of dat bij andere mensen ook zo is.


Fish pie met prei en dragon – Weeral sporadische kost. Weeral te veel.
Ik vind patatjes ook het minst leuk om klaar te maken. Het lijkt mij altijd dat je veel minder te doen hebt
en veel meer moet staan wachten dan bij een ander soort gerecht.


Polenta met vogelnestjes – De wannabe-patatjes. Polenta lag al een hele tijd in onze kast en ik wist niet goed wat ermee
 te doen. Tot ik plots zin kreeg in vogelnestjes. Iets wat ik amper één keer heb gegeten en nooit zelf heb gemaakt. Waarschijnlijk heeft het feit dat we zelf geen eitjes in huis hadden en daarvoor eventjes naar Mer moesten rijden 
er ook wel iets mee te maken. Ik heb namelijk sinds dinsdag mijn voorlopig rijbewijs
en
verzin tal van redenen grijp elke kans aan om een stukje te gaan rijden.

Polenta met vogelnestjes – Maar goed, ik blijk keigoed te zijn in het maken van vogelnestjes.
En vogelnestjes blijken lekker te zijn met polenta. Het gehakt was lekker gekruid, de eidooier was smeuïg
en de (uiteraard verse!) tomatensaus was zoals al mijn tomatensauzen zijn: super!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Kalkoenstoofvlees met kriekbier

Dit maakte ik met kerst bij m’n mama, maar ik vergat het simpelweg te bloggen. Aangezien volgende week de Vasten beginnen (wat voor mij betekent: Dagen Zonder Vlees), krijg je het receptje nu nog van mij. Je hebt nog een week de tijd om dit te maken. Ren maar snel naar de winkel, want het is de moeite! Stoofvlees maak je meestal niet voor twee, hé. Dit recept is voor een hele pot, genoeg voor zes personen. Of voor meerdere dagen met minder personen. Wat heb je nodig (6 personen)? 1,2 kg kalkoenstoofvlees 6 rode uien 6 teentjes knoflook 3 el lichte cassonade ( Kinnekessuiker .) 6 el rode wijnazijn 4 el maïzena 2 x 25 cl kriekbier 500 ml kippenbouillon 3 sneetjes peperkoek Mosterd 3 takjes verse tijm 3 blaadjes verse of gedroogde laurier Stoofvleeskruiden Peper & zout Bakboter Wat moet je doen? 1. Smelt een klont bakboter in een stoofpot en bak er het kalkoenstoofvlees in aan. Zorg ervoor dat het vlees niet op elkaar ligt, anders stooft het in

Kerstrecept: Varkenshaasje met druivensaus

Koken in een andere keuken dan de mijne, ik doe dat niet zo graag. Je weet niets staan. Je kan je eigen vertrouwde gerief niet gebruiken. En het ergst van al: je moet koken op een vreemd vuur. Soms heb je echter geen keuze. Op kerstavond bij de familie van je lief bijvoorbeeld. Normaal ben ik zen in de keuken, maar het kerstmaal – nu ja, het kersthoofdgerecht – voor zeven man bereiden op een vreemd vuur, dat bezorgt mij toch een beetje zenuwen. Zeker als het zo’n vuur is zonder vuur, een inductiekookplaat. *insert evil music* Ik zie graag een vlam. Ik heb voeling met een vlam. Ik weet precies hoe groot mijn vlam moet zijn om witloof te stoven. Bijvoorbeeld. Wat ik echter niet weet, is welke nummer ik daarvoor moet kiezen. Het witloof dat mijn kerstgerecht vergezelde, was dan ook niet hoe ik het wilde hebben. Ik hou van stronkjes die intact blijven, mooi gekarameliseerd zijn en hier en daar een bruin kleurtje hebben. Zeker op kerstavond. Maar Merlot zegt dat ik moet stoppen

Review kookboek Gino’s Pasta – Gino D’Acampo

Wanneer deze review online komt, zit ik nog onder de zuiderse zon te genieten van het beste wat Italië te bieden heeft. Daarom vond ik het wel toepasselijk om deze keer mijn favoriete Italiaanse kookboek te reviewen. Een boek vol pasta’s, mijn nummer één favoriete gerecht! Ik kocht Gino’s Pasta in 2011 op de Boekenbeurs. Toen ik het toonde aan vrienden en familie dachten ze allemaal dat ik het voor de looks van de schrijver had gekocht. Heel eerlijk? Neen! Hij doet mij zelfs niets eens iets. Ik vermeld dit er maar bij zodat je weet dat mijn lovende woorden helemaal niets met den Gino te maken hebben. Dit is gewoon één van die zeldzame kookboeken waaruit je letterlijk àlles zou willen maken. Indeling & inhoud Zoals wel meer kookboeken, begint ook dit met een korte inleiding van de auteur. Daarna volgen enkele bladzijden geschreven door voedingsdeskundige Juliette Kellow. Zij legt uit waarom pasta best past binnen een evenwichtig eetpatroon. Veel mensen hebben schri