Weekmenu 23: Parmigiana et des tas d’on verra

Dat rijmt! En ook wel: on verra’s leiden tot verdacht veel veggie! Dat allitereert!

Pizza Parmigiana

WEEK 23: PARMIGIANA ET DES TAS D’ON VERRA

Vrijdag 31 mei 2013	Pizza Parmigiana (veggie)
Zaterdag 1 juni 2013	Alleen thuis: on verra (pasta met avocado en tomaat) (veggie)
Zondag 2 juni 2013	Verjaardagsfeestje Rubis: on verra (pasta met kruidenpasta) (veggie)
Maandag 3 juni 2013	Italiaanse puree met steaks en slaatje
Dinsdag 4 juni 2013	Autorijles 4: on verra (overnight oats) (veggie)
Woensdag 5 juni 2013	Autorijles 5: on verra (pasta pesto) (veggie)
Donderdag 6 juni 2013	Persvoorstelling Wrangler: on verra (hapjes)

Pizza Parmigiana – Sinds de halve finale van De Beste Hobbykok van Vlaanderen had ik zin in pizza.
Dus dan maken we dat, hé!

Pizza Parmigiana – Ik benutte de kans om nog een Parmigiana-variant in ons weekmenu te smokkelen.
Ik maak niet vaak hetzelfde hoor, soms lijkt het alleen wat op elkaar. *kijkt eens onschuldig*

Pizza Parmigiana – Ik zou kunnen zeggen dat dit SUPER lekker was,
maar dan zou ik wel keihard ‘DUH!’ moeten toevoegen. En dat is niet mijn stijl.

Italiaanse puree met steaks en slaatje – De overschot van de Boursin
die ik had gekocht voor de wraps van vorige week verdween in deze puree.
Ik voegde er ook olijfjes, zongedroogde tomaatjes en basilicum aan toe voor wat extra Italian-ness.

Italiaanse puree met steaks en slaatje – Bij de steaks maakte ik een balsamicosausje met rode uien.
I love it when a plan comes together. Het was lekker! ~~Ah ja, het was Italiaans!~~

Pasta pesto – Aanschouw: het allereerste gerecht dat Merlot voor mij heeft ‘klaargemaakt’ sinds we samenwonen.
Oké, oké ik had de pesto eerder al gemaakt, maar tijdens mijn autorijles heeft Merlot pasta gekookt,
tomaatjes gesneden en alles in een kommetje gedaan. Dit is een mijlpaal.
(Ik moest van Merlot toevoegen dat hij wél het huis kuist.)

Op donderdag mocht Merlot naar zijn allereerste blogevent: de persvoorstelling
van de nieuwe herfst/wintercollectie van het merk Wrangler. En ik mocht mee!

Er waren broeken, er waren jassen, maar er waren ook hapjes! Lekkere hapjes.

Ik heb niets van de stoffen en weet-ik-veel-wat-allemaal onthouden.
Maar ik weet nu wel dat venkel goed bij chorizo past…

En dat dit lekker gevuld vleesje was.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Kalkoenstoofvlees met kriekbier

Dit maakte ik met kerst bij m’n mama, maar ik vergat het simpelweg te bloggen. Aangezien volgende week de Vasten beginnen (wat voor mij betekent: Dagen Zonder Vlees), krijg je het receptje nu nog van mij. Je hebt nog een week de tijd om dit te maken. Ren maar snel naar de winkel, want het is de moeite! Stoofvlees maak je meestal niet voor twee, hé. Dit recept is voor een hele pot, genoeg voor zes personen. Of voor meerdere dagen met minder personen. Wat heb je nodig (6 personen)? 1,2 kg kalkoenstoofvlees 6 rode uien 6 teentjes knoflook 3 el lichte cassonade ( Kinnekessuiker .) 6 el rode wijnazijn 4 el maïzena 2 x 25 cl kriekbier 500 ml kippenbouillon 3 sneetjes peperkoek Mosterd 3 takjes verse tijm 3 blaadjes verse of gedroogde laurier Stoofvleeskruiden Peper & zout Bakboter Wat moet je doen? 1. Smelt een klont bakboter in een stoofpot en bak er het kalkoenstoofvlees in aan. Zorg ervoor dat het vlees niet op elkaar ligt, anders stooft het in

Klik om verder te gaan

Kerstrecept: Varkenshaasje met druivensaus

Koken in een andere keuken dan de mijne, ik doe dat niet zo graag. Je weet niets staan. Je kan je eigen vertrouwde gerief niet gebruiken. En het ergst van al: je moet koken op een vreemd vuur. Soms heb je echter geen keuze. Op kerstavond bij de familie van je lief bijvoorbeeld. Normaal ben ik zen in de keuken, maar het kerstmaal – nu ja, het kersthoofdgerecht – voor zeven man bereiden op een vreemd vuur, dat bezorgt mij toch een beetje zenuwen. Zeker als het zo’n vuur is zonder vuur, een inductiekookplaat. *insert evil music* Ik zie graag een vlam. Ik heb voeling met een vlam. Ik weet precies hoe groot mijn vlam moet zijn om witloof te stoven. Bijvoorbeeld. Wat ik echter niet weet, is welke nummer ik daarvoor moet kiezen. Het witloof dat mijn kerstgerecht vergezelde, was dan ook niet hoe ik het wilde hebben. Ik hou van stronkjes die intact blijven, mooi gekarameliseerd zijn en hier en daar een bruin kleurtje hebben. Zeker op kerstavond. Maar Merlot zegt dat ik moet stoppen

Klik om verder te gaan

Review kookboek Gino’s Pasta – Gino D’Acampo

Wanneer deze review online komt, zit ik nog onder de zuiderse zon te genieten van het beste wat Italië te bieden heeft. Daarom vond ik het wel toepasselijk om deze keer mijn favoriete Italiaanse kookboek te reviewen. Een boek vol pasta’s, mijn nummer één favoriete gerecht! Ik kocht Gino’s Pasta in 2011 op de Boekenbeurs. Toen ik het toonde aan vrienden en familie dachten ze allemaal dat ik het voor de looks van de schrijver had gekocht. Heel eerlijk? Neen! Hij doet mij zelfs niets eens iets. Ik vermeld dit er maar bij zodat je weet dat mijn lovende woorden helemaal niets met den Gino te maken hebben. Dit is gewoon één van die zeldzame kookboeken waaruit je letterlijk àlles zou willen maken. Indeling & inhoud Zoals wel meer kookboeken, begint ook dit met een korte inleiding van de auteur. Daarna volgen enkele bladzijden geschreven door voedingsdeskundige Juliette Kellow. Zij legt uit waarom pasta best past binnen een evenwichtig eetpatroon. Veel mensen hebben schri

Klik om verder te gaan

aMuse Rouge

Zoeken in deze blog