Weekmenu 20: ‘L’aMuse Rouge

IK HEB MET EEN AUTO GEREDEN! Oké, oké, Merlot en ik hebben ook lekker gegeten en zo, maar IK HEB MET EEN AUTO GEREDEN! Met een echte, hé. Voor de eerste keer in het verkeer. Wie mij in het echt kent, weet dat dit redelijk wereldschokkend is. Dus whatever else er deze week nog is gebeurd, ik zou het niet meer weten, want dit zal altijd de week zijn waarin ik VOOR HET EERST MET EEN AUTO IN HET VERKEER HEB GEREDEN!

And I rocked my ‘L’! Misschien was het beginnersgeluk of misschien ben ik gewoon een natuurtalent *ahem* maar het ging écht goed. Voor de eerste keer wel, hé. Ik ga hier nu niet overdrijven (al is het daarvoor misschien wel te laat). Uiteraard heb ik ook domme dingetjes gedaan. Maar geen van alle mogelijke rampscenario’s die ik op voorhand had bedacht, heb ik in het echt veroorzaakt. Iedereen leeft nog, en al die dingen. En zo, met alleen maar overlevenden, zit mijn eerste officiële rijles erop. Nog negen te gaan!

WEEK 20: ‘L’AMUSE ROUGE

Vrijdag 10 mei 2014 On verra (tomatensoep met ballekes + wrap Boursin)

Zaterdag 11 mei 2013 ~~Parmigiana di Melanzane~~ ~~met buffelmozzarella~~

Blijven eten bij Gourmand & Maure (erwtenpuree met kip)

Zondag 12 mei 2013 ~~On verra~~ Parmigiana di Melanzane met buffelmozzarella (veggie)

Maandag 13 mei 2013 Potjes Party (a.k.a. Tupperware): something quick (panini croques)

Dinsdag 14 mei 2013 AUTORIJDAG! Pasta met Griekse yoghurt, avocado, scampi’s en veel stress

Woensdag 15 mei 2013 Turkse pizza met zalm

Donderdag 16 mei 2013 Courgette carbonara

Long story short: alles was lekker. Kijk maar.

Parmigiana di Melanzane, blijft een favorietje van Merlot en mezelf.

Deze keer niet met gewone mozzarella, maar wel met buffelmozzarella, en niet erin, maar wel erop.

PS: Mijn mooie nieuwe en – très toepasselijk – auberginekleurige ovenschotel kreeg ik van Mer.

Pasta met Griekse yoghurt, avocado en scampi'tjes.
De enige manier waarop dit nóg lekkerder was geweest, was zonder de stress voor het autorijden daarna.

Turkse pizza, is dat dan tizza?

Courgette Carbonara

PS: Heb ik al gezegd dat ik DEZE WEEK MET EEN AUTO HEB GEREDEN?

Reacties

Populaire posts van deze blog

Kalkoenstoofvlees met kriekbier

Dit maakte ik met kerst bij m’n mama, maar ik vergat het simpelweg te bloggen. Aangezien volgende week de Vasten beginnen (wat voor mij betekent: Dagen Zonder Vlees), krijg je het receptje nu nog van mij. Je hebt nog een week de tijd om dit te maken. Ren maar snel naar de winkel, want het is de moeite! Stoofvlees maak je meestal niet voor twee, hé. Dit recept is voor een hele pot, genoeg voor zes personen. Of voor meerdere dagen met minder personen. Wat heb je nodig (6 personen)? 1,2 kg kalkoenstoofvlees 6 rode uien 6 teentjes knoflook 3 el lichte cassonade ( Kinnekessuiker .) 6 el rode wijnazijn 4 el maïzena 2 x 25 cl kriekbier 500 ml kippenbouillon 3 sneetjes peperkoek Mosterd 3 takjes verse tijm 3 blaadjes verse of gedroogde laurier Stoofvleeskruiden Peper & zout Bakboter Wat moet je doen? 1. Smelt een klont bakboter in een stoofpot en bak er het kalkoenstoofvlees in aan. Zorg ervoor dat het vlees niet op elkaar ligt, anders stooft het in

Klik om verder te gaan

Kerstrecept: Varkenshaasje met druivensaus

Koken in een andere keuken dan de mijne, ik doe dat niet zo graag. Je weet niets staan. Je kan je eigen vertrouwde gerief niet gebruiken. En het ergst van al: je moet koken op een vreemd vuur. Soms heb je echter geen keuze. Op kerstavond bij de familie van je lief bijvoorbeeld. Normaal ben ik zen in de keuken, maar het kerstmaal – nu ja, het kersthoofdgerecht – voor zeven man bereiden op een vreemd vuur, dat bezorgt mij toch een beetje zenuwen. Zeker als het zo’n vuur is zonder vuur, een inductiekookplaat. *insert evil music* Ik zie graag een vlam. Ik heb voeling met een vlam. Ik weet precies hoe groot mijn vlam moet zijn om witloof te stoven. Bijvoorbeeld. Wat ik echter niet weet, is welke nummer ik daarvoor moet kiezen. Het witloof dat mijn kerstgerecht vergezelde, was dan ook niet hoe ik het wilde hebben. Ik hou van stronkjes die intact blijven, mooi gekarameliseerd zijn en hier en daar een bruin kleurtje hebben. Zeker op kerstavond. Maar Merlot zegt dat ik moet stoppen

Klik om verder te gaan

Review kookboek Gino’s Pasta – Gino D’Acampo

Wanneer deze review online komt, zit ik nog onder de zuiderse zon te genieten van het beste wat Italië te bieden heeft. Daarom vond ik het wel toepasselijk om deze keer mijn favoriete Italiaanse kookboek te reviewen. Een boek vol pasta’s, mijn nummer één favoriete gerecht! Ik kocht Gino’s Pasta in 2011 op de Boekenbeurs. Toen ik het toonde aan vrienden en familie dachten ze allemaal dat ik het voor de looks van de schrijver had gekocht. Heel eerlijk? Neen! Hij doet mij zelfs niets eens iets. Ik vermeld dit er maar bij zodat je weet dat mijn lovende woorden helemaal niets met den Gino te maken hebben. Dit is gewoon één van die zeldzame kookboeken waaruit je letterlijk àlles zou willen maken. Indeling & inhoud Zoals wel meer kookboeken, begint ook dit met een korte inleiding van de auteur. Daarna volgen enkele bladzijden geschreven door voedingsdeskundige Juliette Kellow. Zij legt uit waarom pasta best past binnen een evenwichtig eetpatroon. Veel mensen hebben schri

Klik om verder te gaan

aMuse Rouge

Zoeken in deze blog