Doorgaan naar hoofdcontent

Chili sin carne

Merlot en ik waren het erover eens. Mijn chili sin carne was ongetwijfeld het lekkerste gerechtje uit onze Post-Salzburg Veggie Week. De geuren van de kruiden en de kleuren van de groentjes doen je vergeten dat je geen vlees bent aan het eten.

Chili sin carne maken voor twee, ik doe daar niet aan mee. Van stoofpotjes maak ik altijd een hele pot, zodat er zeker nog is voor de volgende dag, wanneer de smaak nog lekkerder is geworden! Niet minstens twee dagen van een stoofpotje eten, vind ik een beetje zonde van de moeite. Dit recept is dan ook voor 2 personen voor 2 tot 3 dagen, afhankelijk van hoeveel honger je tafelgenoot en jij hebben en wat je erbij serveert. 


Wat heb je nodig?

Groentjes
Twee grote uien – één gewone en één rode ui3 à 4 teentjes knoflook, 4 à 5 wortels, 3 à 4 takken groene selder, 1 à 2 zoete puntpaprika’s, één courgette, 5 tomaten en een blik rode kidneybonen.

Dat zijn heel veel a-accent-grave’tjes in één zin, maar koken is geen exacte wetenschap, zeker niet in mijn keuken en al helemaal niet als ik een stoofpotje maak. Ik doe veel op het zicht en op het gevoel. En natuurlijk hangt het ook af van wat er nog in de ijskast ligt. Als ik nog maar één puntpaprika heb, loop ik niet naar de winkel en als er toevallig nog 6 wortels in huis zijn, laat ik er niet eentje moederziel alleen liggen. Ocharme.

Kruiden
Als ik een chilipepertje zou hebben gehad, zou ik er zo een halfje hebben ingedaan (zonder de pitjes), maar dat had ik niet, dus ik gebruikte een snuifje gedroogde chilivlokken. Daarnaast gebruikte ik peper, zout, paprikapoeder, komijn, kaneel, oregano en tijm.

Die laatste twee kan je ook vers laten meepruttelen, maar deze keer gebruikte ik ze in gedroogde vorm. Hoeveel precies, kies je zelf, enkel met de chilivlokken en het kaneelpoeder kan je best niet overdrijven.

En ook nog
Olijfolie, een klein blikje tomatenpuree, als je net zoals ik van zoet houdt een beetje ketchup(*) en zo’n 2 dl rode wijn. Ik gebruikte de Chileense wijn Casa Mayor, Old Vines 2010, Carmenère.

(*) Als je – ook net zoals is – een liefje hebt die daar niet van houdt, kan je de ketchup er best stiekem indoen en het bewijsmateriaal meteen terug in de ijskast smokkelen. Geloof me, hij zal toch niet merken dat je een beetje ketchup hebt gebruikt.

Wat moet je doen?

Zoals heel vaak in mijn gerechten, begint alles met het snijden van de vele soorten groentjes. De uien in snippers. De wortels in halve rondjes. De selder in boogjes. De puntpaprika in korte reepjes. En de courgette in blokjes. Je mag kiezen in welke volgorde je dat doet.

Als alle groentjes mooi klaarstaan in aparte kommetjes, kan je het vuur opzetten, de olijfolie verwarmen en één voor één de verschillende soorten groentjes toevoegen, te beginnen met de uien en de look. Terwijl die aan het stoven zijn, kan je de kidneybonen alvast eventjes spoelen en de tomaten ontvellen.(**)

Wanneer de uien zacht en glazig zijn, kan je de worteltjes toevoegen. Daarna de selder, dan de puntpaprika en tot slot de courgette. Telkens met enkele minuutjes ertussen. Als al die groentjes mooi zijn aangestoofd, voeg je de gespoelde kidneybonen en de ontvelde en in blokjes gesneden tomaten toe.

Nu is het tijd om te gaan kruiden met peper, zout, een beetje chilivlokken, oregano, tijm, paprikapoeder, komijn en een beetje kaneel. Daarna voeg je de tomatenpuree toe. Laat die eventjes meestoven en voeg dan de wijn toe. Wanneer de alcohol na een paar minuutjes is verdampt, mag het deksel op de pot, want het is suddertijd. Hoe langer hoe beter. Draai het vuur zo laag mogelijk en ga om het kwartier eens in de pot roeren.

Wanneer je geduld op is en er minstens 45 minuten voorbij zijn, mag je de chili sin carne gaan afwerken met een beetje ketchup als je dat graag hebt.

(**) Ik ontvel tomaten altijd. Ik hou van tomaten. Het is zowat mijn favoriete groente. (Of is het nu eigenlijk fruit?) Behalve als ze niet zijn ontveld. Dan laat ik ze – met pijn in het hart – liggen (of probeer ik ze stiekem op m’n bord te ontvellen in de hoop dat niemand dat opmerkt). Het is raar, ik weet het, en het heeft niets met de smaak te maken, ik hou gewoon echt niet van het gevoel van een tomatenvel in mijn mond. Iedereen mag iets raars enkele rare dingen hebben, toch? Tomaten ontvellen doe ik trouwens op de meest makkelijke manier: door ze te “emonderen”, zoals Jeroen Meus het noemt. Onderaan kruiselings insnijden, in een kom leggen, er kokend water overgieten en ze na 15 tot 30 seconden afgieten en afkoelen onder stromend water.

Voor de variatie

In plaats van selder gebruikte ik ook eens een aubergine in blokjes gesneden. En in plaats van de gedroogde oregano en gedroogde tijm nam ik Italiaanse kruiden (een mix van basilicum, oregano, tijm, munt, dragon en salie), een beetje extra gedroogde munt, 2 verse laurierblaadjes en enkele takjes verse tijm. Het resultaat zie je op de foto. Wat ik nog niet heb geprobeerd, maar ook wel eens zou durven, is in plaats van verse tomaten tomatenpassata gebruiken.



Wat eet je erbij?

Merlots en mijn favoriet is couscous, zo’n 60 tot 70 g per persoon is zeker voldoende. Maar met rijst of pasta is het ook lekker. Op de chili sin carne zelf is een royale schep natuuryoghurt zalig. Uiteraard zou ook zure room in plaats van yoghurt super zijn, maar we waren nu net zo gezond en licht bezig!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Kalkoenstoofvlees met kriekbier

Dit maakte ik met kerst bij m’n mama, maar ik vergat het simpelweg te bloggen. Aangezien volgende week de Vasten beginnen (wat voor mij betekent: Dagen Zonder Vlees), krijg je het receptje nu nog van mij. Je hebt nog een week de tijd om dit te maken. Ren maar snel naar de winkel, want het is de moeite! Stoofvlees maak je meestal niet voor twee, hé. Dit recept is voor een hele pot, genoeg voor zes personen. Of voor meerdere dagen met minder personen. Wat heb je nodig (6 personen)? 1,2 kg kalkoenstoofvlees 6 rode uien 6 teentjes knoflook 3 el lichte cassonade ( Kinnekessuiker .) 6 el rode wijnazijn 4 el maïzena 2 x 25 cl kriekbier 500 ml kippenbouillon 3 sneetjes peperkoek Mosterd 3 takjes verse tijm 3 blaadjes verse of gedroogde laurier Stoofvleeskruiden Peper & zout Bakboter Wat moet je doen? 1. Smelt een klont bakboter in een stoofpot en bak er het kalkoenstoofvlees in aan. Zorg ervoor dat het vlees niet op elkaar ligt, anders stooft het in

Kerstrecept: Varkenshaasje met druivensaus

Koken in een andere keuken dan de mijne, ik doe dat niet zo graag. Je weet niets staan. Je kan je eigen vertrouwde gerief niet gebruiken. En het ergst van al: je moet koken op een vreemd vuur. Soms heb je echter geen keuze. Op kerstavond bij de familie van je lief bijvoorbeeld. Normaal ben ik zen in de keuken, maar het kerstmaal – nu ja, het kersthoofdgerecht – voor zeven man bereiden op een vreemd vuur, dat bezorgt mij toch een beetje zenuwen. Zeker als het zo’n vuur is zonder vuur, een inductiekookplaat. *insert evil music* Ik zie graag een vlam. Ik heb voeling met een vlam. Ik weet precies hoe groot mijn vlam moet zijn om witloof te stoven. Bijvoorbeeld. Wat ik echter niet weet, is welke nummer ik daarvoor moet kiezen. Het witloof dat mijn kerstgerecht vergezelde, was dan ook niet hoe ik het wilde hebben. Ik hou van stronkjes die intact blijven, mooi gekarameliseerd zijn en hier en daar een bruin kleurtje hebben. Zeker op kerstavond. Maar Merlot zegt dat ik moet stoppen

Review kookboek Gino’s Pasta – Gino D’Acampo

Wanneer deze review online komt, zit ik nog onder de zuiderse zon te genieten van het beste wat Italië te bieden heeft. Daarom vond ik het wel toepasselijk om deze keer mijn favoriete Italiaanse kookboek te reviewen. Een boek vol pasta’s, mijn nummer één favoriete gerecht! Ik kocht Gino’s Pasta in 2011 op de Boekenbeurs. Toen ik het toonde aan vrienden en familie dachten ze allemaal dat ik het voor de looks van de schrijver had gekocht. Heel eerlijk? Neen! Hij doet mij zelfs niets eens iets. Ik vermeld dit er maar bij zodat je weet dat mijn lovende woorden helemaal niets met den Gino te maken hebben. Dit is gewoon één van die zeldzame kookboeken waaruit je letterlijk àlles zou willen maken. Indeling & inhoud Zoals wel meer kookboeken, begint ook dit met een korte inleiding van de auteur. Daarna volgen enkele bladzijden geschreven door voedingsdeskundige Juliette Kellow. Zij legt uit waarom pasta best past binnen een evenwichtig eetpatroon. Veel mensen hebben schri