Doorgaan naar hoofdcontent

Begin met bloggen, bange bambi!

Pyjamadagen lijken steeds een goed idee. In theorie gaat het ongeveer zo: je wordt wakker zonder wekker. Na nog wat ochtendlijk gedoezel in je donzige bed sta je op, je neemt je favoriete ontbijtgranen, kiest een dvd en kruipt onder een knus dekentje in je zachte zetel. Aan het einde van de dag ben je ontspannen en heb je je filmachterstand ingehaald.

Je weet nu dat Kevin Bacon zijn Amerikaans accent verbazend goed kan verbergen in het Duits, het Frans en waarschijnlijk ook in het Russisch, al weet je dat niet helemaal zeker. Je hebt ontdekt hoe het komt dat Erik Lensherr Magneto wordt en hoe Charles Xavier in een rolstoel belandt. En je bent aangenaam verrast hoe knap Professor X was in zijn jonge jaren. Maar je voelt je vooral een beetje speciaal omdat die knappe jonge professor met sexy Brits accent meisjes met een mutatie op het MC1R-gen – oftewel meisjes met rode haren – naar eigen zeggen fascinerend vindt.

In de praktijk ben je tegen de avond van zo’n pyjamadag echter een beetje in een zombiestaat beland. Je voelt de drang om te douchen, een kleedje aan te trekken dat je glanzende rode lokken laat stralen in de avondzon en iets te doen wat betekenis heeft. Bijvoorbeeld beginnen bloggen. Een idee dat al enige tijd schreeuwt om aandacht, maar dat je steeds vakkundig negeert zoals enkel jij dat kan, omdat je een bange bambi bent. Want laten we eerlijk zijn: het internet is eng. Het is openbaar, oncontroleerbaar en onuitwisbaar.

Maar langs de andere kant: hoe kan je de wereld anders tonen dat sexy professor X gelijk heeft wanneer hij zegt dat meisjes met rode haren speciaal zijn? Begin dus maar met bloggen, bange bambi…

Geschreven op: 19 april 2012

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Kalkoenstoofvlees met kriekbier

Dit maakte ik met kerst bij m’n mama, maar ik vergat het simpelweg te bloggen. Aangezien volgende week de Vasten beginnen (wat voor mij betekent: Dagen Zonder Vlees), krijg je het receptje nu nog van mij. Je hebt nog een week de tijd om dit te maken. Ren maar snel naar de winkel, want het is de moeite! Stoofvlees maak je meestal niet voor twee, hé. Dit recept is voor een hele pot, genoeg voor zes personen. Of voor meerdere dagen met minder personen. Wat heb je nodig (6 personen)? 1,2 kg kalkoenstoofvlees 6 rode uien 6 teentjes knoflook 3 el lichte cassonade ( Kinnekessuiker .) 6 el rode wijnazijn 4 el maïzena 2 x 25 cl kriekbier 500 ml kippenbouillon 3 sneetjes peperkoek Mosterd 3 takjes verse tijm 3 blaadjes verse of gedroogde laurier Stoofvleeskruiden Peper & zout Bakboter Wat moet je doen? 1. Smelt een klont bakboter in een stoofpot en bak er het kalkoenstoofvlees in aan. Zorg ervoor dat het vlees niet op elkaar ligt, anders stooft het in

Kerstrecept: Varkenshaasje met druivensaus

Koken in een andere keuken dan de mijne, ik doe dat niet zo graag. Je weet niets staan. Je kan je eigen vertrouwde gerief niet gebruiken. En het ergst van al: je moet koken op een vreemd vuur. Soms heb je echter geen keuze. Op kerstavond bij de familie van je lief bijvoorbeeld. Normaal ben ik zen in de keuken, maar het kerstmaal – nu ja, het kersthoofdgerecht – voor zeven man bereiden op een vreemd vuur, dat bezorgt mij toch een beetje zenuwen. Zeker als het zo’n vuur is zonder vuur, een inductiekookplaat. *insert evil music* Ik zie graag een vlam. Ik heb voeling met een vlam. Ik weet precies hoe groot mijn vlam moet zijn om witloof te stoven. Bijvoorbeeld. Wat ik echter niet weet, is welke nummer ik daarvoor moet kiezen. Het witloof dat mijn kerstgerecht vergezelde, was dan ook niet hoe ik het wilde hebben. Ik hou van stronkjes die intact blijven, mooi gekarameliseerd zijn en hier en daar een bruin kleurtje hebben. Zeker op kerstavond. Maar Merlot zegt dat ik moet stoppen

Review kookboek Gino’s Pasta – Gino D’Acampo

Wanneer deze review online komt, zit ik nog onder de zuiderse zon te genieten van het beste wat Italië te bieden heeft. Daarom vond ik het wel toepasselijk om deze keer mijn favoriete Italiaanse kookboek te reviewen. Een boek vol pasta’s, mijn nummer één favoriete gerecht! Ik kocht Gino’s Pasta in 2011 op de Boekenbeurs. Toen ik het toonde aan vrienden en familie dachten ze allemaal dat ik het voor de looks van de schrijver had gekocht. Heel eerlijk? Neen! Hij doet mij zelfs niets eens iets. Ik vermeld dit er maar bij zodat je weet dat mijn lovende woorden helemaal niets met den Gino te maken hebben. Dit is gewoon één van die zeldzame kookboeken waaruit je letterlijk àlles zou willen maken. Indeling & inhoud Zoals wel meer kookboeken, begint ook dit met een korte inleiding van de auteur. Daarna volgen enkele bladzijden geschreven door voedingsdeskundige Juliette Kellow. Zij legt uit waarom pasta best past binnen een evenwichtig eetpatroon. Veel mensen hebben schri